सामग्री पर जाएँ

खञ्जन

विकिशब्दकोशः तः

यन्त्रोपारोपितकोशांशः

[सम्पाद्यताम्]

कल्पद्रुमः

[सम्पाद्यताम्]

पृष्ठभागोऽयं यन्त्रेण केनचित् काले काले मार्जयित्वा यथास्रोतः परिवर्तयिष्यते। तेन मा भूदत्र शोधनसम्भ्रमः। सज्जनैः मूलमेव शोध्यताम्।


खञ्जनम्, क्ली, (खजि विकलगतौ + भावे ल्युट् ।) गमनम् । इति मेदिनी । ने । ५५ ॥

खञ्जनः, पुं, (खजि + कर्त्तरि ल्युः ।) स्वनामख्यात- पक्षी । तत्पर्य्यायः । खञ्जरीटः २ । इत्यमरः । २ । ५ । १५ ॥ कणाटीनः ३ काकच्छर्द्दिः ४ खञ्जखेलः ५ तातनः ६ मुनिपुत्त्रकः ७ भद्रनामा ८ रत्न- निधिः ९ । इति त्रिकाण्डशेषः ॥ खञ्जखेटः १० गूढनीडः ११ तण्डकः १२ चरः १३ । इति शब्दमाला ॥ काकच्छदः १४ नीलकण्ठः १५ कणाटीरः १६ कणाटारकः १७ । इति शब्द- रत्नावली ॥ (अस्य दर्शनेन यत् शुभाशुभं फलं भवति तदुक्तं बृहत्संहितायां ४५ अध्याये । तद्यथा, -- “खञ्जनको नामायं यो विहगस्तस्य दर्शने प्रथमे । प्रोक्तानि यानि मुनिभिः फलानि तानि प्रवक्ष्यामि ॥” तत्र चत्वारः खञ्जना भवन्ति । तेषां नामान्याह । “स्थूलोऽभ्युन्नतकण्ठः कृष्णगलो भद्रकारको भद्रः । आकण्ठमुखात् कृष्णः सम्पूर्णः पूरयत्याशाम् ॥ कृष्णो गलेऽस्य विन्दुः सितकरटान्तः स रिक्त- कृद्रिक्तः । पीतो गोपीत इति क्लेशकरः खञ्जनो दृष्टः ॥” अथ कस्मिन् काले दृष्टः कीदृक्फलं करोति इत्याह । “अथ मधुरसुरभिफलकुमुमतरुषु सलिलाशयेषु पुण्येषु । करितुरगभुजगमूर्द्ध्नि प्रासादोद्यानहर्म्म्येषु ॥ गोगोष्ठसत्समागमयज्ञोत्सवपार्थिवद्विजसमीपे । हस्तितुरङ्गमशालाच्छत्रध्वजचामराद्येषु ॥ हेमसमीपसिताम्बरकमलोत्पलपूजितोपलिप्तेषु । दधिपात्रधान्यकूटेषु च श्रियं खञ्जनः कुरुते ॥ पङ्के स्वाद्वन्नाप्तिर्गोरससम्पच्च गोमयोपगते । शाद्वलगे वस्त्राप्तिः शकटस्थे देशविभ्रंशः ॥ गृहपटलेऽर्थभ्रंशो वध्रे बन्धोऽशुचौ भवति रोगः । पृष्ठे त्वजाविकानां प्रियसङ्गममावहत्याशु ॥ महिषोष्ट्रगर्द्दभास्थिश्मशानगृहकोणशर्करा- द्रिस्थः । प्राकारभस्मकेशेषु चाशुभो मरणरुग्भयदः ॥ पक्षौ धुन्वन्नशुभः शुभः पिबन्वारि निम्नगासंस्थः । सूर्य्योदयेऽथ शस्तो नेष्टफलः खञ्जनोऽस्तमये ॥ नीराजने निवृत्ते यया दिशा खञ्जनं नृपो यान्तम् । पश्येत्तया गतस्य क्षिप्रमरातिर्वशमुपैति ॥ तस्मिन् निधिर्भवति मैथुनमेति यस्मिन् यस्मिंस्तु छर्द्दयति तत्रतलेऽस्ति काचः । अङ्गारमप्युपदिशन्ति पुरीषणेऽस्य तत्कौतुकापनयनाय खनेद्धरित्रीम् ॥ मृतविकलविभिन्नरोगितः स्वतनुसमानफलप्रदः खगः । धनकृदभिनिलीयमानको वियति च बन्धुसमागमप्रदः ॥ नृपतिरपि शुभं शुभप्रदेशे खगमवलोक्य महीतले विदध्यात् । सुरभिकुमुमधूपयुक्तमर्घं शुभमभिनन्दितमेवमेति वृद्धिम् ॥ अशुभमपि विलोक्य खञ्जनं द्विजगुरुसाधुसुरार्च्चने रतः । न नृपतिरशुभं समाप्नुया- न्न यदि दिनानि च सप्त मांसभुक् ॥” ततः कालफलप्रदर्शनार्थमाह । “आ वर्षात् प्रथमे दर्शने फलं प्रतिदिनं तु दिनशेषे । दिक्स्थानमूर्त्तिलग्नर्क्षशान्तदीप्तादिभिश्चोह्यम् ॥” शाकुने दिग्विशेषेऽस्य शब्दफलं यथा, -- “वित्तं ब्रह्मणि कार्य्यसिद्धिरतुला शक्रे हुताशे भयं याम्यामग्निभयं सुरद्विषि कलिर्लाभः समुद्रालये । वायव्यां वरवस्त्रगन्धसलिलं दित्याङ्गना चोत्तरे- ऐशान्यां मरणं ध्रुवं निगदितंदिग्लक्षणं खञ्जने ॥”)

पृष्ठभागोऽयं यन्त्रेण केनचित् काले काले मार्जयित्वा यथास्रोतः परिवर्तयिष्यते। तेन मा भूदत्र शोधनसम्भ्रमः। सज्जनैः मूलमेव शोध्यताम्।


खञ्जन पुं।

खञ्जनः

समानार्थक:खञ्जरीट,खञ्जन

2।5।15।3।4

पत्री श्येन उलूकस्तु वायसारातिपेचकौ। दिवान्धः कौशिको घूको दिवाभीतो निशाटनः। व्याघ्राटः स्याद्भरद्वाजः खञ्जरीटस्तु खञ्जनः॥

पदार्थ-विभागः : , द्रव्यम्, पृथ्वी, चलसजीवः, मनुष्येतरः, जन्तुः, पक्षी

वाचस्पत्यम्

[सम्पाद्यताम्]

पृष्ठभागोऽयं यन्त्रेण केनचित् काले काले मार्जयित्वा यथास्रोतः परिवर्तयिष्यते। तेन मा भूदत्र शोधनसम्भ्रमः। सज्जनैः मूलमेव शोध्यताम्।


खञ्जन¦ न॰ खजि--मावे ल्युट्।

१ विकलगतौ मेदि॰ कर्त्तरिल्यु।

२ स्वनामख्याते पक्षिभेदे पुंस्त्री॰ स्त्रियां ङीष्। स्वार्थे क। तत्रार्थे। तस्य दर्शने शुभाशुभफलाद्युक्तंवृ॰ सं॰

४५ अ॰ यथा
“खञ्जनको नामायं यो विहग-स्तस्य दर्शने प्रथमे। प्रोक्तानि यानि मुनिभिः फलानितानि प्रवक्ष्यामि। स्थूतोऽभ्युन्नतकण्ठः कृष्णगलो भद्र-कारको भद्रः। आ कण्ठमुखात् कृष्णः सम्पूर्णः पूरय-त्याशाम्। कृष्णो गलेऽस्य विन्दुः सितकरटान्तः सरिक्तकृद्रक्तः। पोतो गोपीत इति क्लेशकरः खञ्जनोवृष्टः। अथ मधुरसुरभिफलकुसुमतरुषु सलिलाशयेषुपुण्येषु। करितुरगभुजगमूर्घ्नि प्रासादोद्यानहर्म्येषु। गोगोष्ठसत्समागमयज्ञोत्वपार्थिवद्विजसमीपे। हस्तितुरङ्ग-मशालाच्छत्रध्वजचामराद्येषु। हेमसमीपसिताम्बर-[Page2456-b+ 38] कमलोत्पलपूजितोपलिप्तेषु। दधिपात्रधान्यकूटेषु चश्रियं खञ्जनः कुरुते। पङ्के स्वाद्वन्नाप्तिर्गोरससम्पच्चगोमयोपगते। शाद्वलगे वस्त्राप्तिः शकटस्थे देशविभ्रंशः। गृहपटलेऽर्थभ्रशो बघ्रे बन्धोऽशुचौ भवति रोगः। पृष्ठे त्वजाविकानां प्रियसङ्गममावहत्याशु। महिषोष्ट्र-गर्दभास्थिश्मशानगृहकोणशर्कराद्रिस्थः। प्राकारभस्म-केशेषु चाशुभो मरणरुगभयदः। पक्षौ धुन्वन्न शुभःशुभः पिबन् वारि निम्नगासंस्थः। सूर्य्योदयेऽथो शस्तोनेष्टफलः खञ्जनोऽस्तमये। नीराजने निवृत्ते ययादिशा खञ्जनं नृपो यान्तम्। पश्येत्तया गतस्य क्षिप्र-मरातिर्वशमुपैति। तस्मिन्निधिर्भवति मैथुनमेति यस्मिन्यस्मिंस्तु छर्दयति तत्र तलेऽस्ति काचः। अङ्गारमत्युप-दिशन्ति पुरीषणेऽस्य तत्कौतुकापनयनाय खनेद्धरित्रीम्। मृतविकलविभिन्नरोगितः स्वतनुसमानफलप्रदः खगः। धनकृदभिनिलीयमानको वियति च बन्धुसमागमप्रदः। नृपतिरपि शुभं शुभप्रदेशे खगमवलोक्य महीतले विद-ध्यात्। सुरभिकुसुमधूपयुक्तमर्धं शुभमभिनन्दितमेवगेतिवृद्धिम्। अशुभमपि बिलोक्य खञ्जनं द्विजगुरुसाधु-सुरार्चने रतः। न नृपतिरशुभं समाप्नुयान् न यदिदिनानि च सप्तं मांसभुक्। आ वर्षात् प्रथमे दर्शनेफलं प्रतिदिनं तु दिनशेषे। दिक्स्थानमूर्त्तिलग्नर्क्षशान्त-दीप्तादिभिश्चोह्यम्” ति॰ त॰।
“कृत्वा नीराजनं राजाबलवृद्धैर्यथाबलम्। शोभनं खञ्जनं पश्येत् जलगोगोष्ठ-सन्निधौ। (तन्नतिमन्त्रः)
“नीलग्रीव! शुभग्रीव! सर्वकाम-फलप्रद!। पृथिव्यामवतीर्णोऽसि खञ्जरीट! नमीऽस्तु ते”। वसन्तराजे
“दृष्टोदितेऽगस्त्यमुनौ सुदेशे सुचेष्टितं खञ्जन-कोविदध्यात्” इत्युपक्रम्य
“त्वं योगयुक्तोमुनिपुत्रकस्त्वम-दृश्यतामेषि शिखोद्गमेन। सं दृश्यसे प्रावृषि निर्गतायां त्वंखञ्जनाश्चर्य्यमयो नमस्ते”। एतद्वचनात् यदा शिरसिशिखोद्गमस्तदा खञ्जनो न दृश्यते अगस्त्योदयानन्तरंशिखाविगमात् पुनर्दृश्यते। दर्शनफलम्
“अब्जेषु गोषुगजवाजिमहोरगेषु। राज्यप्रदः कुशलदः शुचिशाद्वलेषु। स्मास्थिकेशनखलोमतुषेषु दृष्टोदुःखं ददाति बहुशः खलुखञ्जरीटः”। वर्षकृत्ये
“वित्तं ब्रह्मणि कार्यसिद्धिर-तुला शक्रे हुताशे भयं, याम्येत्वग्निभयं सुरद्विषि कलि-र्लाभः समुद्रालये। वायव्यां वरवस्त्रगन्धसलिलं दिव्या-ङ्गना चोत्तरे ऐशान्यां मरणं ध्रुवं निगदितं दिग्-लक्षणं खञ्जने”। [Page2457-a+ 38]
“अपि खञ्जनमञ्जनाञ्चिते विदधाते रुचिगर्वदुर्विधम्” नैष॰
“युष्मत्कृते खञ्जनगञ्जनाक्षि! शिरोमदीपं यदि यातियातु”
“एकोहि खञ्जनवरोनलिनीदलस्थः” इति च उद्भटः। ततः शिवादि॰ अपत्यादौ अण्। खाञ्जन तदपत्यादौ

शब्दसागरः

[सम्पाद्यताम्]

पृष्ठभागोऽयं यन्त्रेण केनचित् काले काले मार्जयित्वा यथास्रोतः परिवर्तयिष्यते। तेन मा भूदत्र शोधनसम्भ्रमः। सज्जनैः मूलमेव शोध्यताम्।


खञ्जन¦ m. (-नः) A small bird, the wag-tail, (Motacilla alba.) f. (-ना)
1. A small kind of wag-tail.
2. Mustard. n. (-नं) Going, moving. E. खजि to go lamely, affix ल्यु।

पृष्ठभागोऽयं यन्त्रेण केनचित् काले काले मार्जयित्वा यथास्रोतः परिवर्तयिष्यते। तेन मा भूदत्र शोधनसम्भ्रमः। सज्जनैः मूलमेव शोध्यताम्।


खञ्जनः [khañjanḥ], [खञ्ज्-ल्युट्] A species of the wag-tail; स्फुट- कमलोदरखेलितखञ्जनयुगमिव शरदि तडागम् Gīt.11; नेत्रे खञ्जनगञ्जने S. D; एको हि खञ्जनवरो नलिनीदलस्थः Ś. Til.4,5. -ना A kind of wag-tail.

Mustard. -नम् Going lamely. -Comp. -रतम् the cohabitation of saints.

पृष्ठभागोऽयं यन्त्रेण केनचित् काले काले मार्जयित्वा यथास्रोतः परिवर्तयिष्यते। तेन मा भूदत्र शोधनसम्भ्रमः। सज्जनैः मूलमेव शोध्यताम्।


खञ्जन m. the wagtail (Montacilla alba) VarBr2S. Sus3r. etc.

खञ्जन m. N. of a man g. शिवा-दि

खञ्जन n. going lamely L.

"https://sa.wiktionary.org/w/index.php?title=खञ्जन&oldid=498272" इत्यस्माद् प्रतिप्राप्तम्